Gisteren de langste tocht vd vakantie gehad. We hebben afscheid genomen van de Noordelijke Ijszee en zijn helemaal naar t westelijkste puntje van Ijsland gereden.

We reden weg met stralend mooi helder weer maar onderweg werd t helaas steeds bewolkter. De wegen worden ook steeds beroerder. Eerst hadden we mooi asfalt, lekker glad, kun je lekker hard over rijden. Daarna rot asfalt met gaten erin en hobbels en daarna geen asfalt maar gravel wegen met haarspeltbochten door de bergen en meer gaten dan weg. We zijn er inmiddels wel achter dat je over zo'n weg beter 70 km per uur kunt rijden dan 40 omdat je dan over de gaten heen vliegt ipv stuiitert maar echt comportabel is t niet. Ook mag m'n aandacht geen moment verslappen door de grote hoeveelheden schapen langs en op de weg. We snappen niet waarom er hekken staan want de schapen zitten aan beide kanten vd hekken.

Als we net uit de bergen komen zie ik ineens iets aan de rechterkant vd weg zitten en daarna floept er iets voor mn wielen langs. Dit moet wel een poolvos zijn met deze kleur en zo'n wollige staart!!! Helaas kunnen we t beest niet meer vinden in de struiken dus dan maar weer verder.

We lunchen op een plekje aan t strand met onderweg gescoorde harde bolletjes en smorostur. (de smeerkaas van hier) Geen verkeerd uitzicht ook weer hier.

Dan nog een uurtje verder naar Patreksfjordur wat na 5 uur rijden vandaag onze eindbestemming is.

Na al die hobbelwegen en in de schapenhindernissen vind ik t ook wel genoeg voor vandaag en we checken in in t luxe Foss hotel. Lekker ff 2 dagen verwend worden.

Ik sta lekker een half uur onder de hete douche en lummelen wat op de kamer waarna we een plekje om te eten gaan opzoeken. We vinden een knus eetcafeetje waar we soep eten en Menno de visdagschotel neemt en ik de Ijslandse lamsfillet. Beiden smaken heerlijk en na nog een stuk zelfgemaakte appelcake rollen we terug naar de kamer waar we lekker nog een film kijken voor we vroeg gaan slapen.