De wekker gaat alweer vroeg en na een vlug ontbijt gaan we dr vandoor. Op naar Latrabjarg.

Al snel eindigt de asfaltweg en begint de gravelweg, nou ja gravel...... t lijkt meer gatenkaas!

We rijden een uur lang en de weg voert ons via haarspeltbochten over hoge bergen en langs diepe kliffen en uiteindelijk als we helemaal doorgehobbeld zijn komen we aan waar we willen zijn. Ff bijkomen van t hutseklutsen en dan snel de boel verkennen.

We lopen rond de vuurtoren en als Menno de klif afspeurt zie ik een nieuwsgierige puffin achter zijn rug tevoorschijn komen. Snel maken we hier foto's van.

We hebben t waarschuwingsbord bij de ingang gelezen waarop uitgelegd wordt dat je niet te dicht bij de rand van de metershoge kliffen moet komen omdat de puffins hun holen erin bouwen en door die gaten worden de kliffen heel onstabiel waardoor je met een stuk klif en al naar beneden kan storten. Vorig jaar is dit nog gebeurd met een Engelse toerist die dit niet overleefd heeft.

We blijven dus netjes op minimaal een meter afstand vd rand hoewel t dan wel lastig is om de puffins in de rotsen te zien. Op een gegeven moment zie ik er nog een en om toch dichter bij de rand te komen ga ik plat op m'n buik liggen (dan verdeel je je gewicht beter) om hem te fotograferen.

We klimmen ook nog naar boven naar weer andere rotsen om te kijken wat daar de bewoners zijn. Dit blijken vooral meeuwen die hun nesten erin gebouwd hebben

en een heleboel sternen die aan t schuilen zijn voor de harde wind en de regen.

Aangezien t echt heel hard waait daarboven klimmen we weer naar beneden om te zoeken naar meer puffins. Er zouden er hier duizenden moeten zitten!!

In de uren die volgen zien we er steeds meer hoewel t bijna altijd eenlingen zijn.

Als t echt gaat gieten vinden we t welletjes en rijden we terug naar t hotel waar we een uur onder de douche gaan staan om op te warmen en daarna halen we een pizza die we opsmikkelen op de hotelkamer.